“মোক অলপমান টকাৰ প্ৰয়োজন হৈছিল। আজিয়ে।“ নিলজ্জ্বতাৰে কথাষাৰ কওঁতে এবাৰলৈ মোৰ জিভাখনে উজুটি নাখালে। অনুশীলনৰ ফচল। বছৰটোত এনেধৰণৰ কম-বেছি পৰিমাণৰ টকাৰ প্ৰয়োজন হৈয়ে থাকে। আৰু মোৰ প্ৰয়োজন পূৰাবলৈ অফিচৰ বচৰ পত্নী সদায় তত্পৰ। তেওঁ হয়তো মোৰ দৰে অভাৱী মানুহবোৰৰ চৰিত্ৰৰ সৈতে পৰিচিত। আনদিনাৰ দৰে তেওঁ আজিও মোক কোনোধৰণৰ প্ৰশ্নৰ অৱতাৰনা নকৰিলে। বৰঞ্চ তেওঁৰ অবাধ্য হাতদুখনে মোৰ জিনচৰ বুটামতো একে আজুৰে খুলি পেলালে। মই বাধা দিয়াৰ প্ৰশ্নই নাহে। এগৰাকী ২৭ বছৰীয়া কমনীয় শৰীৰৰ গৰাকীনি মোৰ অফিচৰ বচৰ পত্নী। তেওঁৰ বিবস্ত্ৰ শৰীৰটো সন্মূখত লৈ কোনো পুৰুষেই নিজক সংযত কৰি ৰাখিব নোৱাৰে। সোঁহাতখনেৰে দীঘল ডাঠ চুলিকোচা খামূচ মাৰি ধৰি প্ৰকাণ্ড শুৱনি বিচনাখনত তেওঁক পেলাই ল’লো। কৃত্ৰিম খং ভাৱ এটা তেওঁৰ চঞ্চল চকুজুৰিত বিয়পি পৰিল। মোৰ অনিয়ন্ত্ৰিত ওঁঠযুগল তেওঁৰ গুলপীয়া ওঁঠখনৰ কাষ চপাই নিয়াৰ লগে লগে তেওঁৰ চকুৰপটা জাপ খাই থাকিল। পৰিকল্পিতভাৱে মই তেওঁৰ ওঁঠখনৰ পৰিবৰ্তে সোঁ কাণখনৰ কাষ চাপিলো। সবল দাঁত পাৰিৰ বেপেৰুৱা আঘাটত তেওঁ অস্ফুট স্বৰেৰে আৰ্তনাদ কৰি প্ৰতিক্ৰিয়া পদৰ্শন কৰিলে “আস্”। তেওঁৰ মঙহাল বক্ষযুগলৰ স্পৰ্শ লাগি মোৰ বুকুৰ ধপধপনি অভাৱনীয় হাৰত বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে। মই সামান্য পিচুৱাই আহি মুখখন তেওঁৰ উদং বুকুখনত গুজি দিলো। ভাললগা শিহৰণ এচাটি তেওঁৰ শৰীৰটোৰে পাৰ হৈ গ’ল। চৰম উত্তেজনাৰে তেওঁৰ হাতদুখনেৰে মোক মেৰিয়াই ধৰিলে। প্ৰয়োজনীয় অক্সিজেনৰ অভাৱত মই চটফটাবলৈ ধৰিলো। আত্মসংযমৰ অভাৱত কঠোৰ হৈ উঠিল মোৰ জৈৱিক প্ৰয়োজন। ইচ্ছাঅনুসৰি তেওঁৰ সোঁফালৰ বক্ষত মই উত্পীড়ণ চলাবলৈ আৰম্ভ কৰিলো। তেওঁ বাধা নিদিলে। চেগ বুজি মই অধিক সুবিধাবাদী হৈ গৈ আছো।
- ঐ, অলপমান মানুহৰ দৰে আচৰণ কৰাচোন। ময়ো তেজ মঙহেৰে গঢ়া এজনী ছোৱালীহে। কষ্ট পাওঁ নহয়। কাঠৰ পুতলা বুলি ভাবিছা নেকি? লাহে। লাহে।
মোৰ চুলিকোচাত খামুছ মাৰি ধৰি তেওঁ প্ৰায় ফুচফুচাই কোৱাদি কৈ উঠিল। মই তেওঁৰ মুখলৈ চালো। তেওঁৰ মোলৈকে চাই আছে। মনটো হঠাতে অনুভূতিপ্ৰৱণ হৈ উঠিল। এৰা, তেওঁৰ বুকুত বহুদিন আগৰ মোৰ দাঁতৰ তীক্ষ্ণ আচোঁৰ আজিও স্পষ্ট। মাজে মাজে মই প্ৰয়োজনাধীক উন্মাদ হৈ পৰো। নিজক সংযত কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ নকৰো। পৰিস্থিতিয়ে মোক সুবিধাবাদী কৰি তুলিলে। তাতে, খুউব কমেই আছে বচৰ পত্নীৰ দৰে সুন্দৰী নাৰী। অনন্য সৌন্দৰ্য্যৰ অধিকাৰী এইগাকী নাৰীৰ সৈতে গোপন অভিসাৰত লিপ্ত হবলৈ পালে নিজক সংযত কৰাটো বৰ কঠিন কাম। তথাপিও মই ৰৈ গ’লো।
- কি হ’ল? কিয় ৰৈ গ’লা?
তেওঁৰ আবেগিক কণ্ঠ। ভিতৰি দোষী দোষী ভাৱ এটা সুস্পষ্ট।
মই পুনৰ মৌন হৈ ৰ’লো। বিষণ্ণ চকুজুৰিৰে এপাকত তেওঁৰ মুখলৈ চাই বিচনাখনৰপৰা উঠি যাবলৈ উদ্যত হ’লো। মোৰ অস্বাভাৱিক আচৰণত তেওঁ আচৰিত হ’ল। তেওঁ শুই থকাৰপৰা উঠি মোৰ হাতখন ঠাপ মাৰি ধৰিলে,
- কি হ’ল তোমাৰ? বৰ অভিমানী তুমি। সৰু কথাটো খং কৰা। আহা। যি মন যায় কৰা। মই আৰু একো নকওঁ।
তেওঁৰ অজ্ঞাতে মোৰ ওঁঠত ৰহস্যৰ হাঁহি এটা বিৰিঙি পৰিল। মইতো এইখিনিলৈকে অপেক্ষা কৰি আছিলো। কৃত্ৰিমতাৰে মই মোৰ নিজক ঢাকি কৰুণ কণ্ঠেৰে তেওঁক ক’লো
- এনেকৈ আৰু কিমানদিন? তোমাৰ স্বামীয়ে গম পালেতো মই শেষ। তোমাৰ লগতে চাকৰিটোও হেৰুৱাম। ভয় লাগে সেয়ে। এনেদৰে লুকাই চুৰকৈ প্ৰেম কৰি ভাল নলগা হৈছে।
- আৰে বাবা। কি যে কথাবোৰ কোৱা নহয়। এওঁ তোমাক কি ক’ব? তেওঁ মোৰ মাত্ৰ কৰ্মচাৰী। সমষ্ট সম্পত্তিৰ মালিকীস্বত্ব মোৰ নামত। মোৰ ইচ্ছামতে সকলো হয়। আৰু লুকাই চুৰকৈ কৰা প্ৰেমৰ মজাই বেলেগ।
আকাংক্ষিত প্ৰত্যুত্তৰ। মোৰ পূৰ্বপ্ৰস্তুতি অনুসৰিয়ে আগবাঢ়িলো,
- তোমাৰতো সকলো আছে। মোৰ কি? বিয়া পতাৰ কথা কলেই জাঙুৰ খাই উঠা। ঘৰত মাৰ উত্পাত। তুমি তোমাৰ স্বামীৰ সৈতে ৰৈ যাবা। আৰু দুদিন পাচত আমনি লাগিলেই মোক এৰি দিবা।
- তেনে কথা নকবা। চৰিত্ৰহীনা বুলি ভাবিছা নেকি?
- নাই ভাবা। শংকিত হৈছো।
- ঠিক আছে। বিয়া পাতা তেন্তে। বিয়া পাতিনো কি কৰিবা? তেওঁৰ শৰীৰটো এনেকৈয়ে অত্যাচাৰ চলাবা। বেলেগ কি?
- হাঃ হাঃ হাঃ। মানুহে কেৱল যৌন ক্ষুধা নিবাৰণৰ বাবে বিয়া নকৰায়। তুমি নুবুজিবা।
- এৰা। তোমাৰ বচে সেইটো সূত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিব গৈয়েতো মূৰ্খামি কৰিলে। না তেওঁ মোক শাৰীৰিক প্ৰয়োজন পূৰাব পাৰে না মানসিক। কেৱল টকা টকা টকা। বহু দেৰিকৈ বুজিলো তেওঁ নিজৰ মাক-দেউতাকক এৰি কিহৰ বাবে মোক বিয়া কৰাই দেউতাৰ ঘৰ-জোঁৱাই হবলৈ সক্ষম হ’ল? যি সন্তানৰ নিজৰ মাক-দেউতাকৰ প্ৰতি দায়িত্ববোধ নাই, যিয়ে মাক-দেউতাকক এৰি এগৰাকী অচিনাকী ছোৱালীৰ সৈতে গোটেই জীৱন কটোৱাৰ সিন্ধান্ত ল’ব পাৰে তেওঁৰপৰা পত্নীয়ে কি আশা কৰিব পাৰে? জন্ম দিয়া মাক-দেউতাকৰ প্ৰতিয়ে দৰদ নাই, তেনেস্থলত.........।
- ঐ, অলপমান মানুহৰ দৰে আচৰণ কৰাচোন। ময়ো তেজ মঙহেৰে গঢ়া এজনী ছোৱালীহে। কষ্ট পাওঁ নহয়। কাঠৰ পুতলা বুলি ভাবিছা নেকি? লাহে। লাহে।
মোৰ চুলিকোচাত খামুছ মাৰি ধৰি তেওঁ প্ৰায় ফুচফুচাই কোৱাদি কৈ উঠিল। মই তেওঁৰ মুখলৈ চালো। তেওঁৰ মোলৈকে চাই আছে। মনটো হঠাতে অনুভূতিপ্ৰৱণ হৈ উঠিল। এৰা, তেওঁৰ বুকুত বহুদিন আগৰ মোৰ দাঁতৰ তীক্ষ্ণ আচোঁৰ আজিও স্পষ্ট। মাজে মাজে মই প্ৰয়োজনাধীক উন্মাদ হৈ পৰো। নিজক সংযত কৰাৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ নকৰো। পৰিস্থিতিয়ে মোক সুবিধাবাদী কৰি তুলিলে। তাতে, খুউব কমেই আছে বচৰ পত্নীৰ দৰে সুন্দৰী নাৰী। অনন্য সৌন্দৰ্য্যৰ অধিকাৰী এইগাকী নাৰীৰ সৈতে গোপন অভিসাৰত লিপ্ত হবলৈ পালে নিজক সংযত কৰাটো বৰ কঠিন কাম। তথাপিও মই ৰৈ গ’লো।
- কি হ’ল? কিয় ৰৈ গ’লা?
তেওঁৰ আবেগিক কণ্ঠ। ভিতৰি দোষী দোষী ভাৱ এটা সুস্পষ্ট।
মই পুনৰ মৌন হৈ ৰ’লো। বিষণ্ণ চকুজুৰিৰে এপাকত তেওঁৰ মুখলৈ চাই বিচনাখনৰপৰা উঠি যাবলৈ উদ্যত হ’লো। মোৰ অস্বাভাৱিক আচৰণত তেওঁ আচৰিত হ’ল। তেওঁ শুই থকাৰপৰা উঠি মোৰ হাতখন ঠাপ মাৰি ধৰিলে,
- কি হ’ল তোমাৰ? বৰ অভিমানী তুমি। সৰু কথাটো খং কৰা। আহা। যি মন যায় কৰা। মই আৰু একো নকওঁ।
তেওঁৰ অজ্ঞাতে মোৰ ওঁঠত ৰহস্যৰ হাঁহি এটা বিৰিঙি পৰিল। মইতো এইখিনিলৈকে অপেক্ষা কৰি আছিলো। কৃত্ৰিমতাৰে মই মোৰ নিজক ঢাকি কৰুণ কণ্ঠেৰে তেওঁক ক’লো
- এনেকৈ আৰু কিমানদিন? তোমাৰ স্বামীয়ে গম পালেতো মই শেষ। তোমাৰ লগতে চাকৰিটোও হেৰুৱাম। ভয় লাগে সেয়ে। এনেদৰে লুকাই চুৰকৈ প্ৰেম কৰি ভাল নলগা হৈছে।
- আৰে বাবা। কি যে কথাবোৰ কোৱা নহয়। এওঁ তোমাক কি ক’ব? তেওঁ মোৰ মাত্ৰ কৰ্মচাৰী। সমষ্ট সম্পত্তিৰ মালিকীস্বত্ব মোৰ নামত। মোৰ ইচ্ছামতে সকলো হয়। আৰু লুকাই চুৰকৈ কৰা প্ৰেমৰ মজাই বেলেগ।
আকাংক্ষিত প্ৰত্যুত্তৰ। মোৰ পূৰ্বপ্ৰস্তুতি অনুসৰিয়ে আগবাঢ়িলো,
- তোমাৰতো সকলো আছে। মোৰ কি? বিয়া পতাৰ কথা কলেই জাঙুৰ খাই উঠা। ঘৰত মাৰ উত্পাত। তুমি তোমাৰ স্বামীৰ সৈতে ৰৈ যাবা। আৰু দুদিন পাচত আমনি লাগিলেই মোক এৰি দিবা।
- তেনে কথা নকবা। চৰিত্ৰহীনা বুলি ভাবিছা নেকি?
- নাই ভাবা। শংকিত হৈছো।
- ঠিক আছে। বিয়া পাতা তেন্তে। বিয়া পাতিনো কি কৰিবা? তেওঁৰ শৰীৰটো এনেকৈয়ে অত্যাচাৰ চলাবা। বেলেগ কি?
- হাঃ হাঃ হাঃ। মানুহে কেৱল যৌন ক্ষুধা নিবাৰণৰ বাবে বিয়া নকৰায়। তুমি নুবুজিবা।
- এৰা। তোমাৰ বচে সেইটো সূত্ৰ ব্যৱহাৰ কৰিব গৈয়েতো মূৰ্খামি কৰিলে। না তেওঁ মোক শাৰীৰিক প্ৰয়োজন পূৰাব পাৰে না মানসিক। কেৱল টকা টকা টকা। বহু দেৰিকৈ বুজিলো তেওঁ নিজৰ মাক-দেউতাকক এৰি কিহৰ বাবে মোক বিয়া কৰাই দেউতাৰ ঘৰ-জোঁৱাই হবলৈ সক্ষম হ’ল? যি সন্তানৰ নিজৰ মাক-দেউতাকৰ প্ৰতি দায়িত্ববোধ নাই, যিয়ে মাক-দেউতাকক এৰি এগৰাকী অচিনাকী ছোৱালীৰ সৈতে গোটেই জীৱন কটোৱাৰ সিন্ধান্ত ল’ব পাৰে তেওঁৰপৰা পত্নীয়ে কি আশা কৰিব পাৰে? জন্ম দিয়া মাক-দেউতাকৰ প্ৰতিয়ে দৰদ নাই, তেনেস্থলত.........।
নিজৰ পুৰুষত্বৰ ওপৰতে মোৰ পুতৌ উপজে। কেইটামান টকা আৰু সাময়িক তৃপ্তিৰ বাবে মই নিজস্বতাখিনি বিসৰ্জন দি পৰকীয়া প্ৰেমত মত্ত। সমাজৰ বাবে অবৈধ সম্পৰ্কটোক বৈধতাৰ পৰিচয় দি মই সন্তুষ্টি লভিছো। যোগ্যতা আছিল, দুদিন অপেক্ষা কৰাহেঁতেন এটা সুন্দৰ চৰকাৰী চাকৰি লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হ’লোহেঁতেন। কিন্তু সহজাত আবেগিক তাড়ণাৰে মোহিত হৈ মই আজি অনিয়ন্ত্ৰিত। ভাতৰ মজিয়াত বহি দেউতাই মই শুনাকৈ মাক কয়, “পুতেৰৰ বিয়া পতাৰ বয়স হ’ল। সময় ৰৈ নাথাকে। অলপ বুজাবি।“ মই কলা-বোবা মানুহৰ দৰে ভাতমুঠি নাকে মুখে গুজি পৰিস্থিতিৰপৰা পলায়ন কৰো। ৰাতি হ’লে শান্তিৰে শুব নোৱাৰো। মাক কিদৰে বুজাওঁ, মই মোৰ বচৰ পত্নীক তৃপ্ত কৰিবলৈ বাধ্য। দৰমহাৰ নামত পোৱা টকাকেইটা পৰ্যাপ্ত নহয়। মোক বহুত কিবা লাগে? সেই কিবাখিনি মই মোৰ শৰীৰটোৰ বিনিময়ত অনায়সে লাভ কৰিছো। তাই কাষত থকালৈকে মই আন এগৰাকী নাৰীক পত্নীৰ মৰ্য্যদা দিব নোৱাৰো। পৰ্যাপ্ত দৰমহাৰ আৰু অন্যন্য সা-সুবিধাৰে এগৰাকী পত্নী সুৰক্ষিত মোৰ সৈতে। কিন্তু মানসিকভাৱে?? কেইদিনমান আগতে দেউতাৰ মুখতে শুনিছিলো কোনোবা এজনী ছোৱালীৰ কথা। খুউব সম্ভৱ বিয়াৰ প্ৰস্তুতি চলিছে। ছোৱালী চোৱা পৰ্ব আৰম্ভ হৈছে। মা-দেউতাক মই বাধা দিবলৈ অক্ষম। তেওঁলোকৰ ইচ্ছাৰ বিৰূদ্ধাচৰণ কৰাটো মোৰ বাবে কষ্টকৰ। শিতানৰ গাৰুটোত মুৰ গুজি নিশাৰ নিসংগ সময়বোৰত এনেকৈয়ে মই চটফটাই থাকো। পুনৰ বচৰ পত্নীৰ প্ৰয়োজন হলেই মই সকলোবোৰ পাহৰি পেলাওঁ। শৰীৰটোৰ বিনিময়ত মই পৰ্যাপ্ত টকা পাওঁ। সেই টকাৰে নিজৰ লগতে ঘৰখনৰ চাহিদা পূৰাইছো। পুৰণি জুপুৰীটো ভাঙি এটা অট্টালিকা সাজিছো। পিতাইৰ মলিয়ন কামিজটোৰ সলনি পিটাৰ ইংলেণ্ড নতুবা ল’মেনৰ চাৰ্ট পিন্ধাইছো। ৫ বছৰৰ পুৰণি হিৰ’ হোণ্ডা পেশ্যনখন বিক্ৰী কৰি ১২ লাখটকীয়া বিলাসী কাৰ এখন ক্ৰয় কৰিছো। সেই কাৰখনত উঠি মাক-দেউতাক উঠাই নি চহৰৰ দামী হস্পিটালখনত নিয়মিয়াকৈ প্ৰেচাৰ, চুগাৰ পৰীক্ষা কৰাইছো। প্ৰাক্তন প্ৰেমিকাৰ চকুৰ সন্মূখত বিলাসী কায়দাৰে গাড়ীখন চলাই নি নামি পাণ দোকানখনৰপৰা ৰজনীগন্ধা অথবা ব্লেক ব্ৰেণ্ডৰ চিগাৰেট এপেকত কিনিছো। বিচৰাখিনি হাততে পাই নিজৰ বিবেকৰ বিৰূদ্ধে গৈ মোৰ মনত আক্ষেপ কিয় জাগে বুজি নাপাওঁ। মনৰ লোভ বাঢ়ি গৈ আছে। আৰু লাগে, বহুত কিবা লাগে মোক। বচৰ আসনখন কিবা প্ৰকাৰে মই আহৰণ কৰিব পৰাহেঁতেন!!
“মই আপোনাক ভালপাই পেলাইছো।“ কোনোবা এটা দূৰ্বল মুহুৰ্তত মই মোৰ বচৰ পত্নীক কৈ পেলাইছিলো। এক্ষন্তেক মৌনতাৰে তেওঁ মোৰ মুখলৈ ৰ’ লাগি চাই আছিল। তেওঁ হয়তো মোৰ মনৰ অৱস্থাটো বুজি উঠিছিল। তেওঁ কান্দিছিল। উচুপি উচুপি এটা সময়ত তেওঁ মোৰ বুকুৰ মাজলৈ আহি সৰু ছোৱালী এজনীৰ দৰে কৈছিল- “নিৰূপায় মই। তোমাক ভালপাওঁ বাবেইতো এগৰাকী পত্নীৰ দৰেই নিজৰ শৰীৰটো এৰি দিব পাৰো। মানসিকভাৱে মই তোমাৰ সৈতে একাত্ম। নুবুজা তুমি? কিন্তু সমাজৰ বিপক্ষে মই যাব নোৱাৰো। তোমাক হেৰুৱাবও নিবিচাৰো। সকলো পুৰুষ তোমাৰ দৰেই হওক। মাক-দেউতাকে তোমাৰ দৰে সন্তান লাভ কৰক। বিশাল সম্পত্তিৰ অধিকাৰী হৈ মই কি কৰিছো, স্বামীৰ ভৰষা ভাঙি পৰ পুৰুষৰ শয্যাসংগী হৈছো। তোমাৰ দৰে অভাৱী সহজ সৰল স্পষ্টবাদী অথচ স্বাভিমানী প্ৰেমিক মনৰ ল’ৰা এজনৰ দূৰ্বলতাৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰিছো। ময়েতো তোমাক মোৰ বিচনালৈ আহিবলৈ বাধ্য কৰিছিলো। এফালে বিবেক আৰু আনফালে অভাৱ। প্ৰথম ৰাতিটো মনত আছে তোমাৰ? যন্ত্ৰৰ দৰে, আবেগহীনভাৱে তুমি বাধ্য হৈ মোৰ শৰীৰৰ কাপোৰ আজুৰিছিলা। তোমাৰ জিনচৰ বেল্ট খুলিব ধৰোতে মোক বাধা দিছিলা। তাৰপাচতো শক্তি আৰু ক্ষমতাৰে অহংকাৰী মইজনীয়ে তোমাৰ ওপৰত শাৰীৰিক অতিশয্যা চলাইছিলো। কেতিয়াবা নিজকে প্ৰশ্ন কৰো, মোৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে তুমি আৰু কি নকৰা? এনেকৈ আৰু কিমানদিন? তুমি যোৱাগৈ অনুৰাগ। মোৰ কাষলৈ আৰু নাহিবা। অন্য এটা কামৰ যোগাৰ কৰি দিম। তুমি বিয়াৰ কথা চিন্তা কৰা।“
- হোৱাট দ্যা হেল। অসম্ভৱ। এগৰাকী ন-বিবাহিত পত্নীক দিবলৈ মোৰ হাতত একো নাই। সকলো হেৰুৱালো তোমাৰ ওচৰত। বিয়া কৰাব নোৱাৰো মই।
মই খঙত একো নাই হৈ ক'লো।
- আৰে। এইবোৰ আজিৰ দিনত সৰু কথা। টকা লাগে সকলোকে। অধিকাংশ ছোৱালী আজিকালি নন-ভাৰ্জিন। প্ৰেমিকৰ চল-চাতুৰিৰ বলি হৈ কিম্বা নিজৰ অদমনীয় ক্ষুধা নিবাৰণৰ বাবেই হওক শতকৰা ৯০ শতাংশ ছোৱালীয়ে বিয়াৰ আগতে নিজৰ সতীত্ব হেৰুৱাই। একো নাই। বিয়াৰ পাচত সকলো ঠিক হৈ যায়। তেনেকৈয়ে কত ছোৱালীয়ে সুখৰ সংসাৰ গঢ়িছে।
- চাট্ আপ। মই সেই ৯০ শতাংশ ছোৱালীক লৈ শংকিত নহয়। ভয়, ৰৈ যোৱা ১০ শতাংশ ছোৱালীলৈ।
- বাঃ সাংঘাটিক আত্মবিশ্বাস। গ্ৰেট।
- য়েচ।
- মোৰপৰা কি বিচাৰা?
- মোক স্বামী হিচাপে গ্ৰহণ কৰা।
- পগলা হোৱা নাইতো? মোৰ দৰে এজনী ভৰষা নথকা নাৰীক তুমি পত্নীৰ মৰ্য্যদা দিবলৈ ভয় কৰা নাইনে? আৰু তোমাৰ মা-দেউতাৰ হেঁপাহৰ বোৱাৰীজনী হব পৰা জোখাৰে মই যোগ্য বুলি ভাবানে?
মোৰ হাতত উত্তৰ নাছিল। প্ৰথমে ভাবিছিলো, মোৰ আৰ্থিক দূৰ্বলতাক তেওঁ হাঁহিব। মই যে তেওঁৰ অনুগ্ৰহত আজি বৰ বৰ কথা কৈ আছো তাক সোঁৱৰাই দিব। নিদিলে। তাৰ পৰিবৰ্তে তেওঁ মোৰ দূৰ্বল অংশত আঘাট হানিলে। স্বামীৰ তুলনাৰে অথবা নিজৰ সৌন্দৰ্য কিম্বা সম্পত্তিক লৈ কথা শুনাবলৈ তেওঁ অপৰাগ। মই বিহীনতাত তেওঁৰ ব্যৱসাৰ একাংশ স্তব্ধ হৈ পৰিব। মোৰ বিৰূদ্ধাচৰণৰ ফলত তেওঁৰ স্বামীয়ে আমাৰ সম্পৰ্কৰ বিষয়ে গম পালে খেলিমেলি লাগিব, সমাজত মান হেৰাব। ধনী মানুহবোৰ সঁচাকৈয়ে ভয়াতুৰ। হেৰুৱাৰ ভয়ত মৰি মৰি জী থাকে।
কি কৰো মই? কি কৰিলে উচিত হব। দিশহাৰা হৈ দিনৰ পাচত দিন, ৰাতিৰ পাচত ৰাতিবোৰ পাৰ কৰি আছো। কাম কৰি আছো, টকা ঘটি আছো। বয়স বাঢ়ি গৈ আছে। মা-দেউতাই পচন্দ কৰা ছোৱালীবোৰ এফলাৰপৰা মই মোৰ অপচন্দ বুলি নাকচ কৰি গৈ আছো। মা-দেউতাৰ সেয়ে ভীষণ অসন্তুষ্টি। তেওঁলোকৰ বাবে এটা লাখটকীয়া প্ৰশ্ন মই আচলতে বিচাৰো কি?? মা-দেউতাৰ সৈতে কেইবাখনো খণ্ড যুদ্ধ পাৰ হৈ গৈছে। তিনিজনীয়া পৰিয়ালটোত অশান্তি বাঢ়িছে। এফালে মা-দেউতাৰ অসন্তুষ্টি আৰু আনফালে মোৰ প্ৰসাৰিত সা-সম্পত্তি, অৰ্জিত টকাৰ পৰিমান। আজিকালি ৰাতি হ’লে ঘৰলৈ যাবলৈ ভয় কৰো। মদ খাই য’তে ত’তে পৰি থাকো। মা-দেউতাই পূৰ্বৰ দৰে মোৰপৰা একো আশা নকৰে। তেওঁলোকৰ সন্তানে কাহানিবাই বিপথে পৰিচালিত হৈছে।
“ছাৰ, আপুনি বৰ্তমান অসমৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ উদ্যোগপতি। শূণ্যৰপৰা আৰম্ভ কৰা আপোনাৰ বিস্মৰণীয় সফলতাৰ মুলতে কি আছিল? শুনিবলৈ পোৱামতে, দৰিদ্ৰতাৰ অজুহাততে আন এজনলৈ বিয়া হৈ আতৰি যোৱা প্ৰেমিকাৰ প্ৰতি ৰৈ যোৱা ক্ষোভখিনিয়ে আপোনাৰ সফলতাত বিশেষভাৱে ইন্ধন যোগাইছিল? কিমানদূৰ সত্য এইষাৰ কথা? সাক্ষাত্কাৰ গ্ৰহণ কৰিবলৈ অহা ২৪ বছৰীয়া সুন্দৰী কথকী ছোৱালীজনীৰ মুখলৈ চাই মই মিচিকিয়াই হাঁহিলো। মাজতে প্ৰাক্তন প্ৰেমিকাই লগ পাই মোক একেখিনি প্ৰশ্নই কৰিছিল। সুধিছিল, মই কিয় অবিবাহিত হৈ ৰ’লো। একেটাই উত্তৰ “সফলতাৰ শিখৰত আগুৱাবলৈ যুঁজি থাকোতে কিছুমান কথা ভাবিবলৈ সময় নহ’ল। কিবা এটা পাবলৈ কিবা এটাতো এৰিব লাগিবই। অসম্ভৱ বুলি তেনেকে একো কথা নাই। আচল কথা মনটোহে।“ আন সফল উদ্যোগপতিবোৰৰ দৰেই গতানুগতিক কথাষাৰ কৈ মই নিজক চিকুটি চালো। সিন্ধান্ত ভুল আছিল নে শুদ্ধ তাক লৈ বিমোৰত পৰাৰ সময় নহয় এয়া......।
“মই আপোনাক ভালপাই পেলাইছো।“ কোনোবা এটা দূৰ্বল মুহুৰ্তত মই মোৰ বচৰ পত্নীক কৈ পেলাইছিলো। এক্ষন্তেক মৌনতাৰে তেওঁ মোৰ মুখলৈ ৰ’ লাগি চাই আছিল। তেওঁ হয়তো মোৰ মনৰ অৱস্থাটো বুজি উঠিছিল। তেওঁ কান্দিছিল। উচুপি উচুপি এটা সময়ত তেওঁ মোৰ বুকুৰ মাজলৈ আহি সৰু ছোৱালী এজনীৰ দৰে কৈছিল- “নিৰূপায় মই। তোমাক ভালপাওঁ বাবেইতো এগৰাকী পত্নীৰ দৰেই নিজৰ শৰীৰটো এৰি দিব পাৰো। মানসিকভাৱে মই তোমাৰ সৈতে একাত্ম। নুবুজা তুমি? কিন্তু সমাজৰ বিপক্ষে মই যাব নোৱাৰো। তোমাক হেৰুৱাবও নিবিচাৰো। সকলো পুৰুষ তোমাৰ দৰেই হওক। মাক-দেউতাকে তোমাৰ দৰে সন্তান লাভ কৰক। বিশাল সম্পত্তিৰ অধিকাৰী হৈ মই কি কৰিছো, স্বামীৰ ভৰষা ভাঙি পৰ পুৰুষৰ শয্যাসংগী হৈছো। তোমাৰ দৰে অভাৱী সহজ সৰল স্পষ্টবাদী অথচ স্বাভিমানী প্ৰেমিক মনৰ ল’ৰা এজনৰ দূৰ্বলতাৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰিছো। ময়েতো তোমাক মোৰ বিচনালৈ আহিবলৈ বাধ্য কৰিছিলো। এফালে বিবেক আৰু আনফালে অভাৱ। প্ৰথম ৰাতিটো মনত আছে তোমাৰ? যন্ত্ৰৰ দৰে, আবেগহীনভাৱে তুমি বাধ্য হৈ মোৰ শৰীৰৰ কাপোৰ আজুৰিছিলা। তোমাৰ জিনচৰ বেল্ট খুলিব ধৰোতে মোক বাধা দিছিলা। তাৰপাচতো শক্তি আৰু ক্ষমতাৰে অহংকাৰী মইজনীয়ে তোমাৰ ওপৰত শাৰীৰিক অতিশয্যা চলাইছিলো। কেতিয়াবা নিজকে প্ৰশ্ন কৰো, মোৰ সন্তুষ্টিৰ বাবে তুমি আৰু কি নকৰা? এনেকৈ আৰু কিমানদিন? তুমি যোৱাগৈ অনুৰাগ। মোৰ কাষলৈ আৰু নাহিবা। অন্য এটা কামৰ যোগাৰ কৰি দিম। তুমি বিয়াৰ কথা চিন্তা কৰা।“
- হোৱাট দ্যা হেল। অসম্ভৱ। এগৰাকী ন-বিবাহিত পত্নীক দিবলৈ মোৰ হাতত একো নাই। সকলো হেৰুৱালো তোমাৰ ওচৰত। বিয়া কৰাব নোৱাৰো মই।
মই খঙত একো নাই হৈ ক'লো।
- আৰে। এইবোৰ আজিৰ দিনত সৰু কথা। টকা লাগে সকলোকে। অধিকাংশ ছোৱালী আজিকালি নন-ভাৰ্জিন। প্ৰেমিকৰ চল-চাতুৰিৰ বলি হৈ কিম্বা নিজৰ অদমনীয় ক্ষুধা নিবাৰণৰ বাবেই হওক শতকৰা ৯০ শতাংশ ছোৱালীয়ে বিয়াৰ আগতে নিজৰ সতীত্ব হেৰুৱাই। একো নাই। বিয়াৰ পাচত সকলো ঠিক হৈ যায়। তেনেকৈয়ে কত ছোৱালীয়ে সুখৰ সংসাৰ গঢ়িছে।
- চাট্ আপ। মই সেই ৯০ শতাংশ ছোৱালীক লৈ শংকিত নহয়। ভয়, ৰৈ যোৱা ১০ শতাংশ ছোৱালীলৈ।
- বাঃ সাংঘাটিক আত্মবিশ্বাস। গ্ৰেট।
- য়েচ।
- মোৰপৰা কি বিচাৰা?
- মোক স্বামী হিচাপে গ্ৰহণ কৰা।
- পগলা হোৱা নাইতো? মোৰ দৰে এজনী ভৰষা নথকা নাৰীক তুমি পত্নীৰ মৰ্য্যদা দিবলৈ ভয় কৰা নাইনে? আৰু তোমাৰ মা-দেউতাৰ হেঁপাহৰ বোৱাৰীজনী হব পৰা জোখাৰে মই যোগ্য বুলি ভাবানে?
মোৰ হাতত উত্তৰ নাছিল। প্ৰথমে ভাবিছিলো, মোৰ আৰ্থিক দূৰ্বলতাক তেওঁ হাঁহিব। মই যে তেওঁৰ অনুগ্ৰহত আজি বৰ বৰ কথা কৈ আছো তাক সোঁৱৰাই দিব। নিদিলে। তাৰ পৰিবৰ্তে তেওঁ মোৰ দূৰ্বল অংশত আঘাট হানিলে। স্বামীৰ তুলনাৰে অথবা নিজৰ সৌন্দৰ্য কিম্বা সম্পত্তিক লৈ কথা শুনাবলৈ তেওঁ অপৰাগ। মই বিহীনতাত তেওঁৰ ব্যৱসাৰ একাংশ স্তব্ধ হৈ পৰিব। মোৰ বিৰূদ্ধাচৰণৰ ফলত তেওঁৰ স্বামীয়ে আমাৰ সম্পৰ্কৰ বিষয়ে গম পালে খেলিমেলি লাগিব, সমাজত মান হেৰাব। ধনী মানুহবোৰ সঁচাকৈয়ে ভয়াতুৰ। হেৰুৱাৰ ভয়ত মৰি মৰি জী থাকে।
কি কৰো মই? কি কৰিলে উচিত হব। দিশহাৰা হৈ দিনৰ পাচত দিন, ৰাতিৰ পাচত ৰাতিবোৰ পাৰ কৰি আছো। কাম কৰি আছো, টকা ঘটি আছো। বয়স বাঢ়ি গৈ আছে। মা-দেউতাই পচন্দ কৰা ছোৱালীবোৰ এফলাৰপৰা মই মোৰ অপচন্দ বুলি নাকচ কৰি গৈ আছো। মা-দেউতাৰ সেয়ে ভীষণ অসন্তুষ্টি। তেওঁলোকৰ বাবে এটা লাখটকীয়া প্ৰশ্ন মই আচলতে বিচাৰো কি?? মা-দেউতাৰ সৈতে কেইবাখনো খণ্ড যুদ্ধ পাৰ হৈ গৈছে। তিনিজনীয়া পৰিয়ালটোত অশান্তি বাঢ়িছে। এফালে মা-দেউতাৰ অসন্তুষ্টি আৰু আনফালে মোৰ প্ৰসাৰিত সা-সম্পত্তি, অৰ্জিত টকাৰ পৰিমান। আজিকালি ৰাতি হ’লে ঘৰলৈ যাবলৈ ভয় কৰো। মদ খাই য’তে ত’তে পৰি থাকো। মা-দেউতাই পূৰ্বৰ দৰে মোৰপৰা একো আশা নকৰে। তেওঁলোকৰ সন্তানে কাহানিবাই বিপথে পৰিচালিত হৈছে।
“ছাৰ, আপুনি বৰ্তমান অসমৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ উদ্যোগপতি। শূণ্যৰপৰা আৰম্ভ কৰা আপোনাৰ বিস্মৰণীয় সফলতাৰ মুলতে কি আছিল? শুনিবলৈ পোৱামতে, দৰিদ্ৰতাৰ অজুহাততে আন এজনলৈ বিয়া হৈ আতৰি যোৱা প্ৰেমিকাৰ প্ৰতি ৰৈ যোৱা ক্ষোভখিনিয়ে আপোনাৰ সফলতাত বিশেষভাৱে ইন্ধন যোগাইছিল? কিমানদূৰ সত্য এইষাৰ কথা? সাক্ষাত্কাৰ গ্ৰহণ কৰিবলৈ অহা ২৪ বছৰীয়া সুন্দৰী কথকী ছোৱালীজনীৰ মুখলৈ চাই মই মিচিকিয়াই হাঁহিলো। মাজতে প্ৰাক্তন প্ৰেমিকাই লগ পাই মোক একেখিনি প্ৰশ্নই কৰিছিল। সুধিছিল, মই কিয় অবিবাহিত হৈ ৰ’লো। একেটাই উত্তৰ “সফলতাৰ শিখৰত আগুৱাবলৈ যুঁজি থাকোতে কিছুমান কথা ভাবিবলৈ সময় নহ’ল। কিবা এটা পাবলৈ কিবা এটাতো এৰিব লাগিবই। অসম্ভৱ বুলি তেনেকে একো কথা নাই। আচল কথা মনটোহে।“ আন সফল উদ্যোগপতিবোৰৰ দৰেই গতানুগতিক কথাষাৰ কৈ মই নিজক চিকুটি চালো। সিন্ধান্ত ভুল আছিল নে শুদ্ধ তাক লৈ বিমোৰত পৰাৰ সময় নহয় এয়া......।